-
1 zabłąkać się
(-am, -asz); vr perf* * *pf.1. (= zmylić drogę) zob. zabłądzić.2. (= trafić dokądś przypadkiem) stray.3. (= zawieruszyć się) make way, find way; między papiery zabłąkały się jakieś stare zdjęcia some old pictures somehow made l. found their way into l. among the papers.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zabłąkać się
-
2 błąka|ć się
impf v refl. 1. (tułać się) to wander, to roam- błąkać się od wsi do wsi to roam from village to village- po ulicach błąkają się bezdomne psy stray dogs roam the streets ⇒ zabłąkać się2. (błądzić) to wander- błąkać się po lesie to wander in the forest3. przen. różne myśli błąkały mu się po głowie various thoughts were going a. wandering through his mind- na jej twarzy błąkał się uśmiech a smile played on her faceThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > błąka|ć się
См. также в других словарях:
zabłąkać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIIa, zabłąkać sięam się, zabłąkać sięa się, zabłąkać sięają się {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zmylić, zgubić drogę; zabłądzić, pobłądzić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zabłąkać się w lesie,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zabłąkać się — dk I, zabłąkać sięam się, zabłąkać sięasz się, zabłąkać sięają się, zabłąkać sięaj się, zabłąkać sięał się 1. → zabłądzić w zn. 1 Zabłąkać się w dużym mieście. 2. → zabłądzić w zn. 2 Autostopem zabłąkał się nad morze. Niedźwiedź zabłąkał się pod… … Słownik języka polskiego
stracić — dk VIa, stracićcę, stracićcisz, strać, stracićcił, stracićcony 1. «przestać coś mieć, zostać bez kogoś lub bez czegoś; zostać pozbawionym kogoś lub czegoś» Stracić rodzinę. Stracić posadę. Drzewa straciły liście jesienią. Stracić czyjąś przyjaźń … Słownik języka polskiego
zabłądzić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, zabłądzićdzę, zabłądzićdzi, zabłądzićbłądź {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stracić orientację, zgubić się; zabłąkać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zabłądzić w lesie. Zabłądzić w obcym… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zabłądzić — dk VIa, zabłądzićbłądzę, zabłądzićbłądzisz, zabłądzićbłądź, zabłądzićdził 1. «nieświadomie zboczyć z właściwej drogi, zmylić drogę; zbłądzić, pobłądzić, zabłąkać się» Zabłądzić w lesie, w nieznanej okolicy. Gdzieś łatwo zabłądzić. 2. «błądząc,… … Słownik języka polskiego
